Te koud, te donker, te nat? Toch fotograferen!

Het regent, het waait, het is guur. Je denkt:"Nee hoor, ik wacht wel tot het voorjaar." Maar waarom eigenlijk?

Ik moet eerlijk zijn: als het guur is – koud, nat en wind – blijf ik ook liever binnen. Ik hou van warmte, met een dekentje op de bank en een kop thee. Maar wat ik niet doe, is stoppen met kijken. 

Sterker nog, juist in deze dagen ben ik alert op wat ik intuïtief opmerk: een onverwachte schittering, een plotselinge beweging, een klein detail dat me raakt. Want in de Miksang benadering draait het niet om het najagen van mooie foto's - wat in fotografie heel verleidelijk is - maar om toelaten wat je zomaar ziet.. Dat moment van helder zien, zonder voorbedachte rade, onverwacht, uit het niets. 

In verbinding zijn

In plaats van denken (dat doe je vast al genoeg), ervaar je verbinding en geniet je eenvoudig van wat je ziet.

Het grappige is dat we vaak wachten op een “mooie dag” – zo’n herfstige dag met zon, gouden bladeren en helder licht, een mooie winterdag met een lage zon en sneeuw. Iedereen fleurt dan op, toch? Maar zodra het weer omslaat naar grijs en nat, gaan we mopperen. We missen de schoonheid omdat we denken dat die buiten ons ligt.
Elders, maar niet hier!

Maar weet je wat? De heilige wereld van alledaagse schoonheid zit niet daarbuiten of op een speciaal moment. De poort naar die wereld zit in jou.
Het is hoe jij kijkt, hoe je jezelf opent voor wat er nu is.

Zelfs binnen valt er zoveel te zien:

• Hoe valt het zonlicht binnen in je woonkamer, als is het voor even, al is het in een klein hoekje?
• Wat doet het spel van licht en schaduw op een muur, op de vloer?
• Kijk naar de zachtheid van vitrages, de glooiende vormen van een kussen.
• Hoe tonen de bloemen in een vaas kun kleuren en veranderende vormen?

Hier en nu, in je eigen vertrouwde omgeving, kun je geraakt worden door wat je ziet.
Het vraagt alleen om wakker kijken, licht onderzoekende nieuwgierigheid en een open houding.

De natuur is overal, niet alleen in het bos

Ik hoor vaak: "Ik laad helemaal op in het bos." Dat begrijp ik. Bossen en parken voelen rustgevend.
Zoals een Tibetaanse boeddhistische leraar eens zei: "Waarom houden we zo van de natuur? Omdat het zo natuurlijk is." 

Maar wat is natuur eigenlijk?
Wij zijn ook natuur.  Alles wat we maken, eten, en bouwen, is ook natuurlijk. Ons huis, de straat, een pot thee op het aanrecht – alles is allemaal verbonden met ons als natuur.

Je hoeft dus niet persé naar het bos om de schoonheid van de natuur te ervaren.
Ik geniet enorm van dingen zoals blaadjes, takjes, elastiekjes, reflecties, patronen – en dat kom ik vaak genoeg gewoon en heel willekeurig op straat tegen, onderweg. 

Het feest van waarneming begint ook al op het moment dat je je voordeur achter je dichttrekt.
Elke stap, elke blik biedt de kans om geraakt te worden.

Zelfs op een grijze dag valt er buiten zoveel te zien:

• Grijze wolken: een spel van beweging en tinten, eindeloos veranderlijk.
• Regendruppels: op bladeren, ramen of auto’s – een wonderbaarlijk spel van vormen en reflecties.
• Spreeuwen: hoog in de bomen, zichtbaar tegen een kale lucht, bijna grafisch in hun natuurlijke monotone kleuren.
• Blaadjes: op de grond, elegant tussen de regendruppels, op een regenput, drijvend in water.

De poort naar schoonheid zit in jou

Wat mij steeds raakt, is dat de wereld van alledaagse schoonheid niet daarbuiten ligt. De poort naar deze heilige wereld zit in jou. Het is hoe je kijkt, niet wat je denkt dat er moet zijn, niet wat je wilt fotograferen als ‘mooie foto’. Grijze wolken, regendruppels op een raam, mist die het landschap zacht maakt – alles is de moeite waard om te bekijken, toe te laten en te ervaren.

Zoals Chögyam Trungpa het verwoordde:
"Kijk! Dit is onze wereld! We kunnen niet niet kijken. Er bestaat geen andere wereld. Dit is onze wereld, het is ons feest. Wij hebben dit allemaal geërfd, wij hebben onze oogballen geërfd. Wij hebben deze wereld van kleuren geërfd. Kijk naar de grootsheid van dit alles. Kijk! Aarzel niet – kijk! Open je ogen. En niet knipperen, maar kijken, kijken en verder kijken."

Een foto maken is een hulpmiddel, een manier om wat je ziet te versterken en te verdiepen. Als je die ervaring deelt via een foto, kun je ook anderen dat frisse, heldere moment laten voelen.

Maar zelfs zonder camera is het feest al begonnen – zolang je kijkt, met wakker ogen, en een open hart.

Nieuwsgierig geworden?

• In januari begint de online Miksang training weer: begin thuis en ervaar de fotobesprekingen met de Miksang benadering. Kijk hier >
• Nieuwsgierig naar de 2-jarige Miksang Opleiding. Lees meer >
• Kom naar de Open Middag op 25 januari. Meld je aan >