Als ik het gevoel heb dat ik vastloop met iets in mijn werkprojecten, me gehaast voel, of stress over iets ervaar, of te lang stilgezeten heb dan ga ik met mijn camera een uurtje of voor een rondje naar buiten.
Sowieso voor de frisse lucht. Maar vooral om zonder stress bewust met wakkere ogen te slenteren en mindful fotografie te oefenen.
Mindful met stress
Stress is een grote onruststoker en veroorzaakt veel ongemak. Mentaal ongemak én lichamelijk ongemak.
Van teveel stress en het gevoel van ongemak ontstaat de behoefte aan rust. Dit is een natuurlijke reactie en een logische behoefte.
Als je het gevoel hebt dat je je wilt afsluiten of wilt afzonderen, thuis even een tijdje met de gordijnen dicht, is een teken dat je te lang jouw initiële natuurlijke signalen die een behoefte aangeven of aangeven dat het tijd is voor een pauze, hebt genegeerd.
Je sluit je af ter bescherming. Met de gedachte dat je rust moet opzoeken door uiterlijke omstandigheden uit de buurt te houden of jezelf uit de buurt te houden.
Als je dieper en met meer aandacht de bron van je stress onderzoekt, is het niet het object of situatie of de persoon als bron van het veroorzaken van stress waar je werkelijk last van hebt. Wat de meeste stress creëert is en waar je last van hebt is je eigen reactie op wat je als stressvol ervaart.
Ontspannen met Miksang mindful fotografie
Op pad gaan met mindful fotografie vanuit de Miksang benadering is eigenlijk heel eenvoudig: met je camera, een onbevangen houding, wakker kijken, en zonder een idee over mooie foto's waar je mee wilt terugkomen. \
En je aandacht die je bijeenbrengt!
Klinkt eenvoudig toch? Of niet...? Maar goed, hoe doe je dat?
Eerst de basis leggen
Mindful fotografie lijkt over fotograferen te gaan, en dat is voor een deel waar.
In deze contemplatieve benadering van fotografie ligt de nadruk op waarneming en op pure waarneming.
Eerst is het handig om de basis te leggen en te gaan begrijpen wat waarneming is.
Je gaat begrijpen hoe je direct en indirect kan waarnemen. Voordat je gaat fotograferen.
Het fotograferen is namelijk niet zo ingewikkeld. Er zijn een paar instellingen die handig zijn om te weten hoe je inzet, maar fotografie is geen hogere wiskunde
WIJ zijn wel ingewikkeld ;)
- We denken heel veel en geloven heel veel wat we denken: dat is ingewikkeld
- Zodra we iets zien vinden we er meteen wat van: het indelen in 'vind ik leuk', 'vind ik niet leuk' gaat razendsnel
- En als fotografie-liefhebber willen we een mooie foto vinden en maken: dat is best hard werken
Als we in staat zijn te ontspannen, te ontspannen bij het kijken naar een wolk, te ontspannen bij het zien van een regendruppel en zijn echtheid – dan zien we de onvoorwaardelijkheid van de realiteit, die heel eenvoudig aanwezig is in de dingen zoals ze zijn. Heel simpel.
Chögyam Trungpa uit: 'Shambhala – De weg van de krijger', hoofdstuk 'Het ontdekken van magie'
In ontspanning kan je zuiver en puur waarnemen
Pure waarneming is kijken en zien voorbij stress.
Stress komt vaak voort vanuit jezelf. De stress die ik hier bedoel ontstaat vanuit de drukte van jouw actieve redenerende geest, die schijnbaar geen moment zonder gedachten is.
Je bent druk met oordelen en veroordelen wat je ziet, en met indelen wat je leuk vindt en niet leuk vindt, en als fotografie-liefhebber op zoek gaan naar mooie foto’s.
Dat is heel veel drukte en niet echt ontspannen. Een mengeling van innerlijke drukte en fysieke inspanning.
Op zoek gaan naar mooie foto’s is vaak net iets te hard werken.
Hard werken, op zoek naar mooie foto’s, is een zelf opgelegde druk en levert ook een mate van stress op.
Om deze stress te ontspannen met mindful fotografie is eigenlijk heel simpel.
Mindful stress loslaten
Hoe ontspan je met mindful fotografie?
Je erkent eerst dat je stress ervaart en het ongemak ervaart. Dat mag er zijn, liefdevol ;)
Je laat voor nu even los wat je allemaal wel en niet wilt, en je verschuift je aandacht naar je innerlijke ruimte. Even rustig ademen kan helpen als een opstarter tot je je ruimtelijker voelt.
Je aandacht verschuiven doe je nu bewust: van denken en wellicht het gevoel van overweldigd zijn naar onbevangen kijken en open zijn voor wat je zomaar kan gaan zien.
Zo ga ik op pad met mijn camera: met onbevangen kijken met wakkere ogen en een open hart en geest en met lichte aandacht op wat ik allemaal opmerk.
En met de houding om geen idee te hoeven hebben wat ik ga zien, en ik hoef niet persé met mooie foto’s terug te komen.
Zie ik zomaar iets, of denk ik dat ik wat zie?
Meestal al na zo’n 10 minuten slenteren met onbevangen kijken en momenten van geraakt zien toelaten, waar mijn aandacht nog wat versnipperd is, kom in een veel rustiger ruimte in mezelf terecht.
Mijn aandacht gaat naar, heb ik de juiste kleding aan of bij me? Heb ik alles meegenomen? "Heb ik nu mijn waterflesje in mijn tas gestopt? Check, en nee. Toch thuis laten liggen, bummer... Ga ik terug of is het prima zo?"
Ik slenter verder en geniet van de onverwachte dingen die ik zie, zomaar, uit het niets en onverwacht. Ik zie iets, in mijn ooghoek voel al een schokje die ik herken als geraakt zien, en draai mijn hoofd recht er naar toe. Ik stop, en kijk verder en dieper.
Langzaam en gestaag voel ik mezelf dieper ontspannen en de stress ebt weg.
